اینترنت اشیاء چیست؟

اینترنت اشیاء چیست؟

قبل از این معمولا بیشتر ما اینطور فکر می کردیم که اینترنت بستریه برای بهبود بخشیدن به سرعت و کیفیت ارتباط انسانها. درست هم هست اما چند سالی میشه که این تعریف به اصطلاح deprecate شده. یعنی تعریف جامع تری وجود داره و بهتره دیگه اون افکار رو دور بندازیم. شاید براتون سوال پیش بیاد مگه چه اتفاقی افتاده؟! باید بگم امروزه «اشیاء» یا همون Things هم با هم ارتباط می گیرن. به هم فرمان می دن و نتایج رو با همدیگه Share می کنن. اشتباه نکنید صحبت من از هوش مصنوعی (AI) نیست. من دارم در مورد اینترنت اشیا یا چیزنت صحبت می کنم. چیزنت باعث شده اینترنت و اتصال به اینترنت  تو بین انسانها و زندگی روز مرشون تاثیر بسزایی داشته باشه.

من در مورد ایده ای صحبت می کنم که بر اساس اون هر شیء فیزیکی قادر خواهد بود با اتصال به اینترنت یا به کمک سایر ابزارهای ارتباطی، با سایر اشیا تعامل داشته باشه.

اینترنت اشیا فناوری مدرنیه که درش برای هر موجودی قابلیت ارسال داده از طریق شبکه‌های ارتباطی، مانند اینترنت  وجود داره.  در واقع منظور از اینترنت اشیا اینه که بسیاری از وسایل روزمره مورد استفاده ما با اتصال به اینترنت، وظایف و اطلاعات خود را با هم و یا با انسان ها به اشتراک بگذارند.

عبارت اینترنت اشیا، برای اولین بار سال ۱۹۹۹ میلادی توسط کوین اشتون (Kevin Ashton) مورد استفاده قرار گرفت. کوین اشتون در کتابش جهانی رو توصیف کرد که درش هر چیزی، از جمله اشیاء بی جان، برای خودشون هویت دیجیتال داشته باشن و به کامپیوترها اجازه بدن اونارو مدیریت کنن.

بر اساس تعریفی که گروه راه حل های کسب و کار اینترنتی سیسکو (IBSG) ارائه کرده است؛ اینترنت اشیاء عبارت است از:

«اینترنت اشیاء» به صورت ساده، به نقطه ای از زمان اطلاق می شود که در آن نسبت به انسان ها، تعداد اشیاء بیشتری به اینترنت متصل باشند. به این منظور که اکثر وسایلی که به طور روزمره ازآنها استفاده می کنیم از بستر اینترنت استفاده کند. در همین خصوص جالب است بدانید پیش بینی می شود تا سال ۲۰۱۹، بیش از ۳۵ میلیارد دستگاه به اینترنت متصل گردند.

همانطور که  احتمالا خودتون می دانید اینترنت از کاربران، دستگاه‌های سمت کاربر (Client) و سرورها (Server) تشکیل شده؛ اما امروزه عضو جدیدی در حال اضافه شدن به این مجموعه‌ است که ازش به عنوان «Things» یا اشیا یاد میشه، این کلمه از عبارت «the Internet of Things» برگرفته شده . یه «شی» ممکنه به هر دستگاهی که دارای سنسوری جهت تبادل اطلاعات هستش خطاب بشه. مثال‌هایی از این سنسورها شامل سنسور دما، سنسورهای ترافیک و سنسورهای اندازه گیری انرژی است.  تمامی این سنسورها اطلاعاتی را به دستگاه مقصد می‌فرستند تا این دستگاه‌ها بر اساس این اطلاعات تصمیم‌هایی را اتخاذ کنند.

در آینده‌ای نزدیک بسیاری از کارها و اطلاعات ما از طریق اینترنت و بین افراد مختلف توسط دستگاه‌های هوشمند رد و بدل خواهند شد. دستگاه‌های هوشمندی مانند گوشی‌های هوشمند، اینترنت، ایمیل و شبکه‌های اجتماعی باعث شده‌اند تا امورات شخصی و کارهای ما به نحوی متفاوت انجام پذیرند.

دامنه کاربرد اینترنت اشیا بسیار گسترده می باشد و از ماشین های صنعتی گرفته تا کالاهای مصرفی را می تواند شامل شود. با اتصال دستگاه های مختلف و جدید به اینترنت و تولید داده توسط حسگرهای تعبیه شده درون این نوع دستگاه ها، شاهد تولید حجم بسیار بالائی از داده خواهیم بود. پیش بینی شده بیش از ۴۰ هزار اگزابایت داده توسط حسگر های تعبیه شده درون اشیاء فیزیکی متصل به اینترنت تولید خواهد شد که این حجم از داده ۹۰ درصد بیش از داده تولید شده فعلی در جهان است. لذا تحلیل این حجم از داده های عظیم نیازمند یک رویکرد جدید است.

یکی از ساده‌ترین مثال هایی که می‌توان در مورد اینترنت اشیا بکار برد ترموستات است. شما با استفاده از این ترموستات می‌توانید با موبایل خود دمای منزل خود را کنترل کنید و یکی از جالب‌ترین نکات این است که این ترموستات می‌تواند زمان خواب و بیداری شما را یاد بگیرد و زمانی که شما خواب هستید دما را با توجه به دمایی که شما دوست دارید تنظیم کند، پس دیگر نیازی به نگرانی نیست که نصف شب هوای خانه شما گرم یا سرد شود. این ترموستات تمام شب‌ها بیدار است!

شرکت smart Things که توسط سامسونگ خریداری شده حسگرهای مختلفی را برای ایجاد خانه هوشمند در اختیار شما قرار می‌دهد. با استفاده از این سنسورها می‌توانید متوجه شوید چه شخصی وارد منزل شما شده و یا از آن خارج می‌شود و حتی در صورت چکه‌کردن آب نیز گزارشی مربوط به نشتی آب دریافت کنید.

مقلات بیشتر …

هوش مصنوعی چیست؟